Renifer, tym razem klasyczny

Witam!
Pozdrawiam serdecznie wszystkich odwiedzających, szczególnie tych pozostawiających komentarze. Zwłaszcza że są to bardzo miłe komentarze.
Ale do rzeczy...
Od jakiegoś czasu zapowiadałam, że mój Synuś (takie małe 190 cm) zamówił sobie renifera na szydełku, ale takiego stojącego klasycznego, a nie takiego "człowiekowatego" jak tu i tu. Cóż było robić, trzeba było zakasać rękawy i szydełko. Częściowo wykorzystałam przepis z mojego Reniego, ale częściowo musiałam pokombiować i uważam (nieskromnie), że wyszło super :-) Najchętniej bym go zostawiła w domu, ale słowo się rzekło :-(
Dość gadania, oto ON......

Nazywa się Gonio, od biegania i gonienia hi! hi!
Oczywiście już pobiegał po całym domu, grzecznie stanął przy lampce

wskoczył na schody koło choinki

i na biurko koło drugiej choinki

zaprzyjaźnił się z Reniem, choć początki nie były łatwe

Chłopaki nawet pokopali piłkę, a nawet piłki (też włóczkowe):

Na koniec już na spokojnie zapozowali do kilku zdjęć:

To koniec sesji, jestem naprawdę zadowolona z efektu.
Oczywiście mam zapisany przepis, raczej nabazgrany na kartce, ale da się odczytać, jak będzie zapotrzebowanie to w wolnej chwili (kiedy to będzie) opublikuję. Piszcie więc :-)
Na dziś tyle, bo jeszcze mnóstwo roboty. Tym razem mój młodszy Synuś (też takie nieduże 193 cm) zadeklarował się, że na szkolną Wigilię przyniesie dekoracje. I zażyczył sobie jedną dużą (50 cm) i dwie małe (30 cm) choinki. A ja zero rurek, bo już swój plan wyrobiłam, więc w przerwach pomiędzy sprzątaniem w stresie dorabiam te rurki i choinki. Ale za to będzie jeden post więcej.
To do pracy i do zobaczenia :-)