"Jesienne róże,

róże smutne herbaciane" to tekst znanej piosenki Mieczysława Foga, która towarzyszyła mi podczas tworzenia kartek na zabawę u Ani, gdzie cały rok inspirują nas kwiaty, kolory itd link. Od jakiegoś czasu staram się aby kwiaty były frywolitkowe. Muszę przyznać, że w przypadku róży było to łatwe, bo takich wzorów jest co najmniej kilka. Tym razem postawiłam na płaską wersję, według wzoru przygotowanego przez Corettę Loughmiller (do pobrania TUTAJ). Wzór robi się dość szybko, chociaż nie uniknęłam kilku błędów, ale trudno, to przecież rękodzieło, więc nie ma dwóch jednakowych róż. 

Róże wykorzystane, czy spełniają wszystkie trzy wytyczne, to już Szefowa zadecyduje, a ja zaprezentuję. Bardzo proszę - piękne Panie Róże

Nie potrzebują wielu dodatków, ale ten sznurek to trochę tak wcisnęłam :-)

a na koniec taki mały drobiażdzek:

Pierwsze dwie róże są wykonane z kordonka o grubości 20, a ta ostatnia z 80. Dopiero przy porównaniu widać różnicę i muszę się Wam przyznać, że coraz bardziej ciągnie mnie do tych najcieńszych nici (zdjęcie robocze, tak tylko poglądowo).

Na koniec jeszcze zdjęcia rodzinne:

i baner zabawy u ANI:

Na przyszły miesiąc zaplanowane są wrzosy, ciekawa jestem co będę musiała wykombinować, aby zrobić wrzos z koronki? Coż, trzeba zacząć myśleć :-) A wracając do tych róż, to na pewno wrócę jeszcze do tego wzoru, bo jest piękny i daje wiele możliwości. Zakupiłam także bardzo herbaciany kordonek, więc muszę, po prostu muszę :-)

Na tym dzisiaj kończę, pozdrawiam serdecznie wszystkich zaglądających

do zobaczenia 

Justyna